BİR YAZDAN KALANLAR

Yaz deyip geçme
 Güneşin doğuşundan
 Batışına kadar
 Bir gülüşü vardır
 Sesleri kalır bizde

Unutulmaz

 Yıllar geçse de
 Damla damla
 Nakşından sızar
 Yanımızda konuşur
 Güneşi gölgesi
 Unutulmaz anılar

Bir nehirdir Akar akar
 Geçer gider onlar

Açık kalmış pencereden
 Aralık bıraktığın kapıdan
 Seslenir durur o günler

Bir yazdan kalanlar
 Bazen insanı boğar
 İçinde bir yer kanar

İnsan anılarında
 Üşür mü?
 Şimdi üşüdüm ben
 Ne zaman düşünsem
 Oralarda kaldım
 Islandım ben

Açık pencereler

 Açık kapılar
 Rüzgâr estikçe
 Vurur durur
 İnsan o günlere
 Dalar gider

Uzaklarda kalsa da
 O günler
 Bazen göz eder
 Uzaklaşır gider

Çocukluğum mu?
 Doyamadım kaçtı benden
 Artık kapatın
 Açık kalmasın
 Kapım pencerem
 2
 Yıllar mı
 Bir rüzgâr gibi
 Esip gitti
 Çocukluğum
 Gençliğim
 Hepsi bitti

Şimdi suskunluğumdan
 Bakar durur ihtiyarlığım
 Ara sıra eser bir rüzgâr
 Çarpar pencerem kapım
 Bir uçurumun başında
 Bekler çocukluğum

Solmuş bir çiçekten
 Bir çığlık kopar
 Karşı dalda
 Kuşlar öter
 Gülüşüne
 Kim bakar?

Her insan
 Çocukluğunu
 Gülüşünden tutar
 Onu unutmaz
 Ardından koşar

Hasan OKURSOY

Not; Anacığımı ve yeğenim Hakan Okursoy'u rahmet ve özlemle anıyorum. Huzur içinde uyusunlar.