KALAN DÜŞLERİM

Kör bir ayaz
 telaşımda bekler
 ağlamaz ahraz

düşüm yaralı

incelir gün
 anlatır poyraz

ağzıma gelir yüreğim

sokağımda resimler kanar

körelmiş zaman bıçağını arar

hep
 kilidinde uğuldar anahtar
 akşam çatlağından akar

ayaklar çıplak
 parlar bir bulut
 bir de bıçak

bazen aklına gelmez
 gülün rengi
 dökülür yaprak

bazen acıdır
 sabahında uyanmak
 gün kırılır

sesi gelir kanayarak

uzaklar
 gecesine küser
 yüreğimde bir sızı
 her yerimde zonklar

çocuk gülüşüm
 o suskunluğum
 beni arar

çöken duvarımda
 düşlerim kalır
 kim sorar?

masum sanız
 defterinize yazın
 soluyup dursun her zaman
 silinmesin ansızın

Hasan OKURSOY