BİZİM EV

Yazları elime bulaşırdı Karadutun rengi Konuşurdu az az Pırıl pırıl olurdu gökyüzü

Her yağmur sonu Görünmezdi ebemkuşağı İçimde bekler dururdu Evin sıcaklığı

Onu yazmak için Akşamı beklerdim Sarı defter arardım Bir türlü bulamazdım

Bir gün Tuttu inadım Sızlandı her yanım Kırıldı gülüşüm

Günü doldurdum Tüm renklerin sesinde Kimseye dinletemedim Sesim kaldı geride

Bazen unuttum İçimde büyürdü yalnızlık Dallarımda seker dururdu kuşlar Başlardı sağanak

Sevgi ve dostluk Bunları yaşattım durdum Sözümde şimşek olmadım Kimseye yamalı bohça atmadım

Yaşlı olsam da İçim hala çocuk Kurulup dağılan pazarda Hiç olmadım kırık

O yaz akşamlarında Şen şakrak O serinliğinde Ne güzel yaşadık

Yağmur başlardı birden Sokaklar taşınırdı Bir hüzünlü şarkı Her köşeye sinerdi

Sahilde deniz uğuldayıp dururdu Bir turuncu içimde parlardı Bir de akşamcılar Tek tek atardı

Bilmem hatırlar mısın? Evimizin önünde bir akasya vardı Ne güzel çiçek açardı? Şimdi o anılar nerede kaldı?

Bir elmanın kabuğundan Nasıl seslenirdim size Güzelyalı pazarı Eskimezdi içimizde

Kuşlarda dal Denizde dalga olurdum Kuşlar gibi Sokak sokak uçardım

Ne zaman o sokağa Yolum düşse yavaşlardım O pencereden Dalgın bakardım

Hasan OKURSOY