Yaz deyip geçme Güneşin doğuşundan Batışına kadar Bir gülüşü vardır Sesleri kalır bizde
Unutulmaz
Yıllar geçse de Damla damla Nakşından sızar Yanımızda konuşur Güneşi gölgesi Unutulmaz anılar
Bir nehirdir Akar akar Geçer gider onlar
Açık kalmış pencereden Aralık bıraktığın kapıdan Seslenir durur o günler
Bir yazdan kalanlar Bazen insanı boğar İçinde bir yer kanar
İnsan anılarında Üşür mü? Şimdi üşüdüm ben Ne zaman düşünsem Oralarda kaldım Islandım ben
Açık pencereler
Açık kapılar Rüzgâr estikçe Vurur durur İnsan o günlere Dalar gider
Uzaklarda kalsa da O günler Bazen göz eder Uzaklaşır gider
Çocukluğum mu? Doyamadım kaçtı benden Artık kapatın Açık kalmasın Kapım pencerem 2 Yıllar mı Bir rüzgâr gibi Esip gitti Çocukluğum Gençliğim Hepsi bitti
Şimdi suskunluğumdan Bakar durur ihtiyarlığım Ara sıra eser bir rüzgâr Çarpar pencerem kapım Bir uçurumun başında Bekler çocukluğum
Solmuş bir çiçekten Bir çığlık kopar Karşı dalda Kuşlar öter Gülüşüne Kim bakar?
Her insan Çocukluğunu Gülüşünden tutar Onu unutmaz Ardından koşar
Hasan OKURSOY
Not; Anacığımı ve yeğenim Hakan Okursoy'u rahmet ve özlemle anıyorum. Huzur içinde uyusunlar.