DEPREM

“6,9 İzmir-Seferihisar Depreminde kayıplarımızın anısına”

Bir sessizlik ki Bizi ötelere alır gider Avlumuzda kuşlar seker O günler nerede der

Bu akşamüstü alır bizi Başımızda boşuna eser yel Açılmaz kapı ağzı Uzanmaz bir el

Buluttan buluta mı sözümüz? Yağmur olup düşer mi düşümüz? Öyleyse bulut ol yağmur ol Denizde buluşalım hepimiz 2 İşte gün soldu giderken Döküldü sarı yapraklar Kışa daha var derken Üzüldü kalanlar

Depremin ardından Yıkıktan düşer sesler Ekimde solur soğuklar Mevsimsiz ölür çocuklar

Ne kadar Boşluğa dokunsan Görünmez bir insan Köşede olmaz konuşan

Ne kadar Benzeriz birbirimize Bayraklımıza Manav kuyumuza

Bakışımız Karışır çığlığımıza Dalgalanır denizimiz Kimse gelmez sesimize

Bitti mi umudumuz Bir yıkıktan bir yıkığa Geçmez mi hükmümüz Dağıldı mı? Pazar yerimiz 3 Bu karanlıkta Bakar sessizliğimiz Her yerden görünmez Parlamaz gözlerimiz

İpi koptu uçurtmanın Bulamaz çocukluğum Söylemeyin ağlamasın Arkamızda yalnızlığım

Ey! İzmir’im Konuşmaz çaresizliğim Bayraklıda manav kuyuda Ezildi her yerim acır kırığım

Güzü erken giyindik Kasım’da vurdu acımız Kırığımız toplanmaz Duyulur yasımız

Kuşların ötüşünde Akşamın gülüşünde Ey uzaklarım elim kaldı Çocukluğumun üstünde

Bu acımızda Son enkaz da kalktı Bu yalnızlığımızda Güneşimiz de battı

Hasan OKURSOY 5 Kasım 2020 Yelki

Not; Bu depremde yitirdiğimiz (114) vatandaşımıza rahmet dileriz. Huzur içinde uyusunlar. Böyle bir felaketten hepimizi Allah korus