Kime sorsam bu kenti Gözleri akar der Bardaktan boşanırcasına yağmur Camdan el eder
Bir gün yolun düşerse eğer Sokak başında bir dülger Sana geçmişi anlatır birer birer
Ayrıldım bir gün o kentten Anılarım yüreğime hala değer Ne çok sevmişim o kenti meğer
Belki yine her yeri ıslak Her gün yürüdüğüm sokak Yine içimde bekler Geçmiş uğuldar tek tek
Sevindim zaman zaman Denizin dalgalarında Saçlarıma takıldı güneş İkindi ile akşam arasında
Islansam da saçak atlarında Yağmuru avuttu beni Zaman çabuk geçti O kent hep arattı kendini
Bir öğretmenden yolcudan Hep aldım haberini Yılların ardından Anılarım sarktı sokak başından
Yağmuru bir başka dinlerdim Bir radyonun cızırtısında Ne zaman bir boşluk bulsam Bakıp durdum uzaktan
Bazı geceler Yağmuru örttüm yalnızlığıma Denizin hışırtısında Anılarımı uyuttum kıyısında
Sabahları Bir sevinç taşırdım ceplerimde Uçardım kuşlar gibi Okul bahçemde
Çok sevdim o yıllarımı Yıllar geçse de içimde Bir çakıl taşı gibi Okşayıp durdum o kenti
Hasan OKURSOY
