GÜN BATAR

Avutma kendini Artık ne bahar ne yaz Bize bir daha dönmez Her yer olur ayaz

Yaşlanınca dertlerin Kırığından sızdığı zaman Büyür yanında bir yalnızlık Uğuldar kalır bir orman

Her gün bu eylül İnsanı bir daha yaralar Sararır düşer yapraklar Her yanı hüzün kaplar

Ne yola ne dağa ne taşa Sığmaz insan çığlığı Bir de bakar durur Geride yalnızlığı

İplik gibi sarıl masuralara Çıkrıkta kalmasın sesin O günleri getir buralara Belki çiçeklenir bahara

Deniz de biter sonunda Gün batar dağ arkasında Tutuşacak neyi kalır? Boğulur çığlığında

Hasan OKURSOY