KAR TOPU

Yalnızlığım söyler durur Neler katar gecenin içine Bazen kartopu olur Yuvarlanır düşer dizine

Unutmam denize girdiğim ilk günü Sabahlara kadar okuduğum kitapları Bir de çalıştığım okul ve arkadaşları Gökte uçan kuşları

Ne kadar düğüm atsam Kopup durur ipliğim Sarsam da yükümü Dağılır dengim

İnsan acısına sarınıp yatar Trenler gider katar katar Dağılmaz yol karanlığı Doğan güneş akşam batar

İnsanın içinde neler taşar Aydınlığı biri çeker biri kısar Günü eğirip dursan da İçinde hep bir umut yaşar

Yolda hep birlik gitsek Üzülmez unuttuklarımız Arkada kalmaz kimse Gecikmez mektuplarımız

Bazen dalgalanır yüzümüz Uzaklara düşer türkümüz Gölümüzde birikir Söylenmez son sözümüz

Akşam inerken Bölünür dalgınlığımız Görünür kızıllık Başlar karanlığımız

İnsan bazen üzülür Umudu düşünce buluttan Sakın olma aldatan Ömür yaşanmaz yeni baştan

Şiir deyip geçme Ne söylersen söyle Bir resim bırakır eve Günü anlatır seve seve

İnsan koşar durur Bir selden ne kalır? Her uzun ayrılık Taştan kayadan solur

Halıda desen İlmikte göz Eldeki kirkit Konuşur

Yaşam da Bir dokumadır Hep mırıldanır Taş yerinde ağırdır

Neyle uğraşırsan uğraş O yangın hep yanındadır Bir aynanın kırığındadır Seni bırakmaz aklındadır

Hasan OKURSOY