Gün batar Anılar düne düşer Deniz mavisine Karışır gider
Gün kovuğunda Gök sonsuzluğunda Koca su uğultusunda Ben yine buradayım der
O özlediğin kıyılardan O tuzlu azmaklardan Orada tüten anızdan Anılar söylenir gider
Daha tüm trenler geçmedi Yüklemedi pişmanlıkları Bekler son yolcuları Söylemez kalanları
Kim bilir emekten kopanı? Kim tutar seldeki kalanı? Gök gürlemesi gibidir o Sarar her yanı
Sonunda karanlığın ipi kopar Günün aydınlığı büyür O selden yangından Kalanı kim arar?
Varsın denizin çalkalansın Ağaçlar hep çiçeklensin Erkenden gelsin bahar Emeğin yüzü gülsün
Hasan OKURSOY
