UZAKLARIMIZ

Ne bekler istasyon Bir yolcu Bir mektup Ve bir yük

Her gün Bu denize Ömür dediğimiz handan Çöken yalnızlık

Ceplerimizde Konuşmaz bıraktıklarımız Şaşar söküklerimiz Duymaz uzaklarımız

Görünür deniz Gelir kış Savurur poyraz Üşütür bizi az az

Güz güneşi gibi Kuşlara bakar yuva Seken sesinde Gülümser ayva

İnsan selinde Boğulur bazen Bir yalnızlıktır Aramızda gezen

Sonunda geçmişimiz Akar önümüzden Sarkar pişmanlıklarımız Uğuldar uzaklarımız

İstedim çok Alnıma vurdukça kızıllık Akşamı anlatmak Uzaklarla konuşmak

Gecenin ucu Değdikçe gözlerime ıslak Bir telaş Aldı beni hep

Dışarıda Kiril kiril serinlik Mırıldanan sonbahar Hışırdayan yaprak

Kırık dal uçları Sonbaharda ağlar hep Meyvesinden yaprağından Ayrılınca tek tek

Hasan OKURSOY