Şebboylar açtı
sen yoksun
yağmurlar yağdı
sen ıslanmıyorsun
ne kokun
ne de ıslaklığın kaldı buralarda
içimde ise bir alev
sönmez durur her yanımda
gün doğarsa üstüme
şebboy kokayım
yaÄŸmur sonu toprak kokusunda
geleyim sana
beni öyle deliler gibi sev
çıldırt denizi
patlat bademi eriÄŸi
çiçeğe pürünsün
sokaklarımız
çocuklar şarkı söyleyip yürüsün
közümüzde ısınsın aşıklar
sularımızda dinlensin
göçmen kuşlar
bugün resimlerde gözlerin bakınca bir bir geçiyor geçmiş
o anılar ki mektuplarımızda gizli bir hazinemiz onlar acıyorum şimdiki gençlere posta bitti beklenmiyor mektuplar
şimdi bir de yalnızlığım var senden başka kimselere açamam onu belki konuşuruz çocuklardan oradan buradan bir çayımız eksik onu da demlerim fakat sen yine yoksun garazına dışarıda yağmur yollar kapandı kapanacak geceye usulca dokunur dudaklarım fısıldar gece haklısın yalnızım
artık ne diyeyim denize düşen bir damla gibiyim sen oluyor içim dışım geceye usulca dokunsa da dudağım
çiçeğe
Hasan Okursoy