Kütükler tutuşur Yüreğim çatırdar Akıp gider koca su Gelmez o günler
Ne söylesem boş Yorgun akşamlar Dipsiz uçurumlar Bize kalan acılar
Uzak durma Yanımda kal Soldu fotoğraflar Düştü portakal
Bilsen İçimden neler kopar Gençliğimdeki rüzgar Hışırtısında kaçar
Nereye baksam güz Seslenmez sensiz Bir de yağmur Yağar sessiz
Ömür dediğin ne ki Güvenme o da biter Karanlığında Mırıldanır gider
Şimdi nerede? O kırmızı nar O gülüşünde Koca çınar
O yapraklar Tek tek düşer Savrulur gün Gölgesine küser
Geçmişini solur Sırrı dökük aynalar Kış günü sevincim Saçaklardan sarkar
Gitmedim kaç yıldır Orada anılarım var Baharım yazım ve güzüm Bir de kışım uğuldar
Nereye baksam Her şey keder Ömür kısa Geçti gider
Ne kaldı? Mektuplarımdan İlk şiirimden Ve sesimden
Bir köşede Bazen unutur insan Bir de solur resim Kalır perişan
Bu güneş Bu dalgın akşamlar Boğulduğum güz Beni saklar
Çıkrığına küsen masır Bende akşamı sarar Bu acımasız dünya Bilmez gönül hatır
Islaklığında kum Şaşkın şaşkın bakar Kıyısında deniz Tuzuna çarpar
Her şey bitince Dağılır anım Boşalır avlum Konur bavulum
Yazdıklarım atılmasın Belki okur torunlarım Orada sarkar gülüşüm Kalır yarım
Hasan OKURSOY
