Çanakkale’yi kara bulutlar kaplayınca seferberlik gelip kapalı kağıtlar açılınca yurdun dört yanından gelmiş yiğitler korkusuzca
ne korktum ne hastayım diyen olmuş kimi seddülbahirde kimi soğan derede altı ay boyunca siper kazmış
bir gece sabaha yakın demir atmış bir gemi sinsi ve düşmanca
kayıklarını manga kolunda siperlere salınca yalnız denizin hışırtısı varmış bir de tetikte parmaklar... birazdan kim bilir hangi canın uğurlayanı olacakmış Çan'ın Göle köyünden yetim memedin yüreği tir tir titremiş
tüfeklerin menziline düşman girince kurşunlar yağmaya başlamış lapır lapır dolu gibi
bir ateş bir ateş denizin üstü dolmuş gemi atılan mermiler 26.Alayı toprağa gömüvermiş
soğandere soğandere her akşam sana gelen asker sabaha kadar erimiş herkes anacığım diye inlemiş fakat İngiliz ne yapsa sökememiş bir akşam geldiği gibi çekip gitmiş
sonra yetim memed doğuda bir çok cephede savaş etmiş
bir akşam dönünce eve bulamamış karısını aramış durmuş ve öğrenmiş acısını
kaçırmışlar Çanakkale'de savaşırken çeteler karısını Medine'ymiş adı
gelenlere demiş ki düşmanın topundan tüfeğinden korkup kaçanlar çete olup karımı kaçırmış
yok artık yok ne Medine ne de Medine'nin gözleri
geride kalan bir sevi bir de hınç dolu yüreği yetim memed unutmamış o hıyaneti o ne maaş ne madalya almış vatanı için savaşmış şimdi o zaferde anılan adsız bir kahramanmış
ve yılların ardından ikinci karısı ayşe yanında kalan yine Medine'yi aratan kadıncık kadıncık yanında oturan
hasan okursoy Çan l8 Aralık l997
Not; Şiirimin öyküsü acı; Atatürk'ün doğumunun 100. yılında Atatürk'ün silah arkadaşları ile yapılan söyleyişleri bir kitapta toplayan Cahit Önder'in "Yaşayan Çanakkaleli Muharipler" isimli eserinde dile getirilen anılardan "Yetim Memed" in anlattıkları benim ilgimi çekti, çok üzüldüm, Çan'da bu şiirimi 18 Aralık 1997 tarihinde yazdım. Başta Atatürk ve silah arkadaşlarını, Çanakkale şehitlerimizi, aramızdan ayrılan gazilerimizi rahmet ve minnetle anarım, onları unutmadık. Huzur içinde uyusunlar. Resim; Yazarın aynı kitabından alınmıştır.
