ÇALTI

Geçti kış Bahar ardından yaz Sonunda topladı dengini Çalkalandı deniz Kıyıda yalnız

Sende bir özlem Deniz mavisi Sakla umudu Gönder eşe dosta Doğsun güneşi

Düşünme dünü Dindiremez acını Bir kalem Özler defterini Anlatır akşamını

Kim demiş Eskimiş yüzün Solmuş rengin Kalana tutun Çekilmez yalnız Ömür dediğin

Küsüp gitme sessiz Bırak konuşsunlar Kalamazlar sensiz Sen bilyelere koş Çocuk gibi gamsız

Bilsen Dışarıda bir fırtına Isırır durur soğuk Bekler akşamını Bir de karanlık 2 Su üstünde kurma düş Bir bakmışsın yenilir yele Kıyıda dinlenir kum Kayasını sorar sele

Baharın bademde Hepimizden olur bir gülüş Yağan yağmur sesinde Çocukluğun gelir tıpış tıpış

Odan soğuk Bir de yalnızlık Çekilmez geceler Uğuldar pişmanlık 3 Ne kadar yaşarsan yaşa Bir gelir bir gider akşam Ve gecesinde Boğar karanlık

Konuşan sökükler Baharda meleyen kuzular Yazın ovaya giden sürüler Dün Kazım’da durmuş

Kuyuda dert Uğultusunda çaltı Susmaz kuşluk Dökülür mürekkep Yazılmaz başlık

Sensiz olmaz Çekilmez yalnızlık Issız yollarda Bir de uzaklık

Kuru üzüm Halkalı şeker Çocukluğunu Cebinde bekler

Kesiğinden Anılar damlar Buruşur mektuplar Ses vermez uzaklar

Göz eder özgürlük Solur halk Yağmurda sel Bir de pişmanlık Bakınır saçak 4 Neler var içinde Köpüren akşamdan Çatlak testide Küsen fesleğen Harman yerinde Unuttuğun döven

Ah! O kurumuş çeşmeler Ne zaman görsen Geçmişi deşeler Şırıltısını götürmüş yel Bilmez çocuklar

Bak şu neşene Okul kırmış çocuklar gibi Güne el eder yine

Bir kavgadan Ne kalır geriye Kusar dağ Boğar karanlık

Uzayıp giden yolda Sessiz dolaşır acı Öfkenin ucunda Ne kurşun ne bıçak Kimseye olmaz çare 5 Düşürdüklerin Bulunur mu dersin? Nidası gelir mi uzakların? Söylenir mi bahar? Nergis açarken

Artık uzaklar Ses vermez bir türlü O taşlı yollar Unutur seni Kanayan gece Yorgun sabah Doğan güneş Dönüp dursa da böyle

Söylenir sonunda Bu kör karanlık Nerede o çarpan rüzgar? Dağılan saçlar Sabahın sesinde Derin uykular

Okuduğun şiir Gitmez uzaklara Uğuldar her yer Öksüz düşlerini Alır sel

Hasan OKURSOY