Yırtılıp dursa da günün Güne not düş her gün Belki bulunur okunur Yazdıkların bir gün
O çocukluğundan O okul günlerinden Yırtığından söküğünden Ne kalırsa unutulur gider
Dal kırığından Acın tıp tıp damlar Bu bağ bozumundan Son nefergeler de kopar
Nerede diye sorup durma Varsın uğuldasın dağlar Umutsuzluk da taşıma Karanlığına koşma
Çocukluk gençlik yaşlılık derken Bahçede sonbahar ağlayıp geçti Sonunda akşam oldu gün bitti O güzel günler bir bir gitti
Paslandı kilit çözülmedi Gidenler de gelmedi Artık ömür dediğin Bize küstüm dedi
Hasan OKURSOY
