OKURSOY EDEBİYAT VE SANAT DERGİSİ

Yalnızlığım söyler durur Neler katar gecenin içine Bazen kartopu olur Yuvarlanır düşer dizine Unutmam denize girdiğim ilk günü Sabahlara...

Yazları elime bulaşırdı Karadutun rengi Konuşurdu az az Pırıl pırıl olurdu gökyüzü Her yağmur sonu Görünmezdi ebemkuşağı İçimde bekler...

Ne olur! Sarı defterimden Gençliğimi al da getir Belki o günler geri gelir Bazen insanı Bir gülüş delirtir Bahçesinde kokar ıtır...

Ne mi kaldı geride? Bir akşamın kızıllığı Koca suyun sesi Bir de gece karanlığı Şimdi o günler mırıldanır O yamaç hala güneşlenir Her gün...

Gecenin yumağını kim çözebildi? Kimin şafağına aydınlık doğdu? Kimin haziranda güneşi Gölgesinde savruldu? Ah! Çocukluk anılarım Hala...

I Yağmur en güzel süsü idi o kentin Ne güzel yakışırdı Bir temmuz günü Orda kızımız doğdu Martılar uçardı üstümüzden Çarpar diye ürkerdik...

I Yazları çocukluğumun kırık gülüşü o yarım kalmış yol üstü damları uykularımı buruşturan yel şimdi nerde kaldı? II bekilli salı...

Güne not düşme Yalnızlık yola serer Gelir çatar öğle vakti Akşama söyler birer birer Resimlere düşer ikindi Yine yazları el eder Sonunda...

Tam sırası mı dediğim anda çıkıp geliyorsun düşen sesime cevap vermiyorsun neler geldi? neler duydum? sen bilmiyorsun başucumdan bakıp o...

Yağmurunu sokaklarında bıraktım saçak altları yastık gibiydi gözlerime düşerdi akşam ipinde gece üşürdü sokakta yağmur kemençe-siz horan...

bir öğretmen şiiri

Makaslamışlar günü gülsem ağlasam ne çıkar? bütün akşamlar ikindiden mayhoş akar sesin sıcak odalarda bilsen nelere çarpar? sonra ürker...

Tüm renklerin kökü kaldı köyümde çok düşündüm urgan izini kuyu bileziğinde suyun aynasında kuşlara öykündüm akşam telaşlanmıştı...

Her çocuğun bir düşü vardır hatırlatmaz kurnalar geceye düşer sesi güneşinde buğusu gölgesinde kanar ıslak anılar inan kurumaz bir de...

Kimseyi tutamadım yine kaldı yalnızlığım koca suyun sesinde bütün gece oyalandım yollarda kaldı neyim varsa yorgun ağladı çocukluğum...

Şebboylar açtı sen yoksun yağmurlar yağdı sen ıslanmıyorsun ne kokun ne de ıslaklığın kaldı buralarda içimde ise bir alev sönmez durur...

Yaşlanınca rahat ederim sanma ağaçlar solur senden kalanları başlar bir sancı karnında birde akşamın tafrası kalır sofranda gün iner koca...

Okul gecelerimizin birinde arkadaşımız Naci Sulkalar; Aziz Şenses tarafından derlenen “Kara Bahtım Kem Talihim” uzun hava türküsünü söy